⌂GlucoHorse
Veel supplementen moeten het hebben van mooie slogans. GlucoHorse daarentegen bewijst zich dag na dag in de praktijk. Op deze pagina vertellen paardenmensen in hun eigen woorden over hun persoonlijke ervaringen met GlucoHorse.

Charlotte en Domino

Voor Charlotte begonnen de problemen toen bij haar Shetland-hengstje Domino gevorderde artrose werd vastgesteld. Dankzij GlucoHorse kwam Domino er opnieuw bovenop. Niet alleen Domino deed het goed met GlucoHorse. Ook de Friese merrie Ceara, en de bullmastiff-teef Zena hadden er veel voordeel bij.

Mijn zoektocht begon in december 2006 toen er (vrij zware) artrose werd vastgesteld bij mijn Shetland-hengstje van 2.5 jaar. Hij mankte al een half jaar zonder dat we wisten wat het probleem eigenlijk was. In december kon hij bijna niet meer gaan van de pijn in zijn linker schouder.

Domino, het Shetland-hengstje van Charlotte.

Zo zijn we naar een dierenkliniek gegaan om foto's te laten nemen. Resultaat: artrose waar niets aan kon gedaan worden, zou voor de rest van zijn leven blijven. Hij was nog zo jong... nog maar 2.5 jaar. Er werd Metacam voorgeschreven en dit moest ik de hele winter door geven, en eventueel de volgende winter (2007) opnieuw. Zo gezegd, zo gedaan, maar ik was in stilte op zoek naar iets anders (achteraf bleek Metacam niet zo'n goed product om blijvend te geven).

In september 2007 kreeg ik van mijn vriend een Friese merrie cadeau. Zij is erg mishandeld en verwaarloosd geweest, en ze had een slecht been als gevolg. Haar rechter voorbeen was erg gehavend, en haar toekomst zag er niet bepaald rooskleurig uit. Om haar been en het gewricht dat er nog iets of wat zit goed gesmeerd te houden, was ik op zoek naar een goed gewrichtsproduct. Na vele sites afgelezen en afgegaan te hebben, kwam ik plots op de Nederlandse site Bokt.nl de banner van GlucoHorse tegen. Aangeklikt en gelezen. Het concept sprak me aan, en ik dacht: "wie niet waagt, niet wint".

Zena, de Bullmastif teef van Charlotte.

Rond dezelfde tijd (september-oktober 2007) begon mijn Bulmastiff-teef te sukkelen met haar heupen, beginnende heupdysplasie. Ze wordt dan ook reeds vijf, de leeftijd waarop HD begint te evolueren. Daarop dacht ik dat ik GlucoHorse ook kon geven aan mijn hond. Wie weet ? Schadelijk kon het wel niet zijn, dacht ik zo. Dus, even gebeld met de dierenarts van GlucoHorse en hem de vragen gesteld die ik had.

Mag ik GlucoHorse aan mijn hond geven met beginnende HD ? Mag ik dit een heel jaar doorgeven en eventueel preventief ? En vooral... mag ik dit geven, zonder gevaar, aan mijn drachtige merrie ? Op iedere vraag kreeg ik een duidelijk en vriendelijk antwoord, en ik kreeg ook de hoeveelheid GlucoHorse mee om te geven aan mijn Shet en aan mijn hond. Resultaat na 3 à 4 maanden GlucoHorse: mijn Shetterhengst heeft nog niks gemankt deze winter, ik heb zelfs zijn warmtedeken niet moeten aandoen. Hij heeft geen pijn, noch last meer. Mijn hond heeft sindsdien niet meer gemankt en heeft ook geen pijn meer, zélfs na een wandeling. Ook in en uit de zetel stappen doet geen pijn meer. Mijn merrie haar been komt nooit meer goed, maar alle beetjes helpen. Haar been is sterker en zij zelf is ook veel blijer geworden. En daar doen we het toch voor ?!

Ik ben blij dat ik GlucoHorse gevonden heb, het heeft het leven van mijn diertjes heel wat verbeterd! Ik raad het iedereen aan, gewoon doen!

Charlotte (Flobecq, B).

Share on Facebook
Tweet
Pin it
Send email