Traditionele behandeling van artrose bij paarden

Gewrichtsproblemen bij paarden beginnen meestal bij het kraakbeen, dat door dagelijkse slijtage, stevige belasting, of blessures zijn kwaliteit verliest. Kraakbeen is een merkwaardig materiaal, dat met een dikte van maar enkele millimeters toch een enorme druk kan opvangen. Jammer genoeg is het sterk, maar terzelfdertijd erg kwetsbaar. Kraakbeen is zeer gevoelig voor slijtage, en kan zich na een beschadiging nauwelijks herstellen. Gewrichtsproblemen zijn dan ook bijzonder moeilijk te behandelen.

Artrose bij paarden wordt traditioneel behandeld met pijnstillers, NSAID's (niet steroidale ontstekingsremmers), en cortico-steroïden. Dat heeft in veel gevallen zijn nut, maar een echte behandeling is het niet. Het zijn middelen die (tijdelijk) de pijn en stijfheid wegnemen, maar de afbraak van het kraakbeen niet kunnen verhinderen, en dus weinig of niets doen aan de oorzaak van het probleem. Daarenboven zijn er serieuze bijwerkingen. Pijnstillers en NSAIDs kunnen bij langdurig gebruik het maag-darmkanaal en de nieren beschadigen, terwijl cortisone botontkalking veroorzaakt. Bij paarden die in competitie uitkomen kunnen pijnstillers, NSAID's, en cortisone niet worden gebruikt. Dat zijn namelijk medicijnen die op de lijst der verboden producten staan, en bij een dopingcontrole tot een positief resultaat leiden.

Naast het toedienen van NSAID's en corticosteroïden, wordt bij paarden dikwijls een techniek gebruikt waarbij het gewricht rechtstreeks wordt geinjecteerd met hyaluronzuur, meestal in combinatie met cortisone. In de volksmond wordt deze techniek 'infiltreren' genoemd. Hyaluronzuur heeft een groot moleculair gewicht. Het komt niet in aanmerking voor oraal gebruik, omdat het op die manier niet wordt opgenomen door het lichaam. Met hyaluronzuur injecties (merknamen Hyonate, Hylartin, Legend) daarentegen werden de afgelopen jaren wel gunstige resultaten geboekt. De stof verbetert de kwaliteit van de gewrichtsvloeistof. Op die manier wordt het gewricht beter gesmeerd, en het resterende kraakbeen beter beschermd en gevoed.

Toch zijn aan deze behandeling ook nadelen verbonden. Zo kan de techniek alleen door een veearts worden uitgevoerd. Ieder gewricht moet afzonderlijk worden behandeld, en iedere injectie brengt een risico op bacteriële infecties met zich mee. Daarnaast kan de naald afbreken in het gewricht. Dat gebeurt weliswaar uiterst zelden, maar het gevaar blijft hoe dan ook bestaan. Aan de behandeling hangt trouwens een stevig prijskaartje vast. De injecties moeten namelijk regelmatig worden herhaald, en hyaluronzuur-preparaten zijn vrij duur. Tenslotte is nog altijd niet helemaal duidelijk of het positief effect van het hyaluronzuur zelf, dan wel van de cortisone komt.